Ronde van Limburg historiek

Ernest Sterckx was de eerste renner de erin slaagde om de Ronde van Limburg twee keer te winnen. Zijn eerste overwinning kwam er in 1944. Toen versloeg Sterckx Sylvain Grysolle. Vervolgens was het elf jaar wachten op een nieuwe zege voor de renner uit Heultje. In 1955 was Sterckx de snelste in de sprint met een groepje van zeven.  

In 1957 mocht Willy Vannitsen het zegegebaar maken in de Ronde van Limburg. Hij versloeg dat jaar onder andere Emile Severeyns, zijn ploegmaat bij Peugeot – BP – Dunlop, in een sprint met vier renners. Drie jaar later mocht Vannitsen zichzelf één van de recordhouders noemen na een nieuwe overwinning in de sprint met een klein groepje.   

Joseph Abelshausen is de enige van de Ronde van Limburg recordhouders die de wedstrijd twee jaar op een rij kon winnen. Abelshausen deed dat bovendien twee keer solo. In 1972 bleef hij het peloton nipt voor. Een jaar later mocht de renner van IJsboerke – Bertin met een minuut voorsprong op de eerste achtervolger zegevieren. 

In 1975 Guido Van Sweevelt en Cees Priem samen naar de streep met een jagend peloton vlak achter hen. Van Sweevelt toonde zich de sterkste in een sprint met twee. Vier jaar later klopte hij opnieuw een Nederlander. Dit keer werd Gerrie Kneteman tweede in een sprint met zes.  

Ook man van de streek Eric Vanderaerden mocht twee keer op het hoogste schavotje plaatsnemen in de Ronde van Limburg. Zijn eerste overwinning kwam er in 1985, toen hij de sprint van een uitgedund peloton won. Ook drie jaar later was hij de beste. De renner van Panasonic – Isostar haalde het dat jaar solo. 

Negentien jaar was Mathieu van der Poel toen hij in 2014 voor het eerst de Ronde van Limburg op zijn naam schreef. De Nederlander toonde zich in 2014 de sterkste in de sprint van een uitgedund peloton. Vier jaar later bewees Van der Poel andermaal dat hij een stevige sprint in huis heeft. In 2018 verwees hij Nacer Bouhanni en Tim Merlier naar de twee laagste podiumplaatsen.